У нашай клініцы выконваецца хірургічнае лячэнне цукровага дыябету 2-га тыпу.
Цукровы дыябет 2-га тыпу-сёння ўжо не прысуд!
Цукровы дыябет 2-га тыпу - метабалічнае захворванне (парушэнне абмену рэчываў), якое характарызуецца хранічнай гіперглікеміяй (павышэннем цукру ў крыві), якая развіваецца ў выніку парушэння ўзаемадзеяння інсуліну з клеткамі тканін.
Дадзенае захворванне мае шэраг грозных ускладненняў:
- Ангіяпатыя. У першую чаргу пры цукровым дыябеце пакутуюць сасуды. Сценкі іх становяцца ўсё менш пранікальнымі для пажыўных рэчываў, а прасвет сасудаў паступова звужаецца. Усе тканіны арганізма адчуваюць дэфіцыт кіслароду і іншых жыццёва неабходных рэчываў.
- Нефрапатыя. Ныркі хворага цукровым дыябетам паступова губляюць здольнасць выконваць свае функцыі, развіваецца хранічная недастатковасць.
- Рэтынапатыя - пашкоджанне сятчаткі вока, якое затым прыводзіць да кровазліцця ў вочным дне, адслаення сятчаткі. Паступова прыводзіць да поўнай страты зроку. Найбольш часта рэтынапатыя сустракаецца ў хворых 2-м тыпам дыябету. Для хворага са «стажам» звыш 20 гадоў рызыка ўзнікнення рэтынапатыі набліжаецца да 100%.
- Полінейрапатыя. Страта адчувальнасці да болю і цяпла ў канечнасцях. Часцей за ўсё развіваецца па тыпу «пальчатак і панчох», пачынаючы выяўляцца адначасова ў ніжніх і верхніх канечнасцях. Першымі сімптомамі становяцца пачуццё анямення і смылення ў канечнасцях, якія значна ўзмацняюцца ў начны час.
- Дыябетычная ступня. Ускладненне, пры якім на ступнях і ніжніх канечнасцях хворага на цукровы дыябет з'яўляюцца адкрытыя язвы, гнойныя нарывы, некратычныя (адмерлыя) вобласці.
У апошнія дзесяцігоддзі распаўсюджанасць цукровага дыябету (СД) набыла характар эпідэміі: так, калі ў канцы мінулага стагоддзя колькасць хворых СД ў свеце не перавышала 130 млн., то ў цяперашні час іх колькасць складае больш за 300 млн., а да 2030 г., па прагнозах Міжнароднай дыябетычнай Асацыяцыі, павялічыцца ў 1,5 разы і складзе 438 млн. чалавек, у асноўным за кошт хворых СД 2 тыпу, на долю якіх прыпадае больш за 90% ад агульнай колькасці пацыентаў. На сённяшні дзень адзначаецца тэндэнцыя не толькі да павелічэння захворвання СД 2 тыпу, але і развіццё дадзенай паталогіі ў больш маладым узросце, што звязана з урбанізацыяй тэрыторыі, павелічэннем распаўсюджанасці атлусцення і маларухомага ладу жыцця.
Пры медыкаментозным лячэнні (прыём цукрарапаніжаючых прэпаратаў, а ў шэрагу выпадкаў ін'екцыі інсуліну) вылечыць дадзенае захворванне немагчыма, таму што гэтая тэрапія з'яўляецца замяшчальнай.
На сённяшні час у свеце ўжо вядомы хірургічны метад лячэння дадзенай паталогіі і даказаная яго каласальная эфектыўнасць. Хірургічнае лячэнне цукровага дыябету 2 тыпу дазваляе пазбавіцца ад гэтай паталогіі і цалкам сысці ад прыёму цукрарапаніжаючых прэпаратаў. Дадзены хірургічны кірунак належыць да раздзелу метабалічнай хірургіі.
Метабалічная хірургія - метад хірургічнага ўмяшання, накіраваны на аднаўленне функцыі або нармалізацыю працы сістэмы метабалізму.
Зыходзячы з праведзеных клінічных даследаванняў на працягу больш за 10 гадоў, самым эфектыўным аператыўным умяшаннем паказала сябе-страўнікавае шунтаванне (Mini-Gastric Bypass)
Аказалася, што выкананне такіх аперацый прыводзіць да лячэння СД 2 тыпу ў 90-98 % выпадках. Гэты факт паслужыў адпраўной кропкай даследаванняў аб магчымасці выкарыстання такой метабалічнай хірургіі для радыкальнага лячэння цукровага дыябету 2 тыпу ў пацыентаў не толькі з атлусценнем, але і з нармальнай вагай, альбо пры наяўнасці ўмеранага лішку масы цела (з ІМТ да 30).
Які сэнс у выкананні дадзенай аперацыі?
- Узровень цукру ў крыві прыходзіць у норму ўжо ў першыя дні пасля аперацыі.
- У плыні некалькіх гадоў вага пацыента дасягае здавальняючых лічбаў (напрыклад, пры росце ў 180 см прыкладны вага будзе складаць 80-85 кг)
- Памяншэнне аб'ёму страўніка прыводзіць да хуткага насычэння.
- Паступленне ежы з страўніка непасрэдна ў падуздышную кішку, абыходзячы худую.
- Пацыент сыходзіць ад ін'екцый інсуліну ў 98%, ад прыёму цукрарапаніжаючых прэпаратаў у 85%.
Пытанне - навошта мы імкнёмся паскорыць кантакт ежы з падуздышнай кішкай?
L-клеткі, якія размяшчаюцца ў слізістай абалонцы падуздышнай кішкі, прадукуюць глюкагонападабны пептыд-1. Чым менш, ежа, якая патрапіла ў падуздышную кішку, будзе апрацавана стрававальнымі сокамі і чым раней яна патрапіць у падуздышную кішку - тым выразней будзе раздражненне L-клетак.
Пры раздражненні L-клетак адбываецца:
- Зніжэнне апетыту.
- Зніжэнне эвакуацыі страўнікавага змесціва
- Павелічэнне росту клетак, у якіх адбываецца сінтэз інсуліну
- Павелічэнне колькасці інсуліну
- Зніжэнне апаптозу бэта клетак (зніжае ўзровень "самаразбурэння" клетак, якія сінтэзуюць інсулін), зніжэнне сакрэцыі глюкагона.
- Павялічвае адчувальнасць да інсуліну
- Прыводзіць да актывацыі сістэмы абароны клетак сэрца.
Спосаб аператыўнага ўмяшання - лапараскапічны!
У нашым медыцынскім цэнтры дадзеная аперацыя праводзіцца з выкарыстаннем сучасных малаінвазіўных методык.
- Максімальны камфорт для пацыента ў раннім пасляаперацыйным перыядзе.
- Мінімальныя тэрміны знаходжання ва ўмовах стацыянара
- Зніжае рызыку інфекцый і праблем пасляаперацыйнага перыяду
- Касметычны эфект
Якія паказанні для аператыўнага лячэння?
Людзі, якія пакутуюць на цукровы дыябет на ранніх стадыях захворвання скаргаў не прад'яўляюць, і таму вырашыцца на аперацыю не проста.
Аперацыя, хай нават і планавая заўсёды звязана з вызначанай рызыкай, таму без 100% паказанняў рэкамендаваць гэты від лячэння наш цэнтр не будзе.
- Узрост пацыента ад 30 да 65 гадоў.
- цукровы дыябет 2-га тыпу не больш за 10 гадоў, лячэнне пераральнымі прэпаратамі.
- цукровы дыябет 2-га тыпу не больш за 10 гадоў, інсуліназалежнасць менш за 7 гадоў, цяжка кантраляваны (HbA1c > 8,0%)
- пацыенты цукровым дыябетам з дастатковым рэзервам падстраўнікавай залозы (С-пептыд >= 1 нг / мл, абавязковы глюкагонавы тэст).
- адмоўны аналіз на антыцелы да β-клеткам падстраўнікавай залозы (ICA, IA-2, GAD 65 K).
- пацыенты з высокім індэксам масы цела (ІМТ>30 кг/м2), суправаджаемым цукровым дыябетам 2-га тыпу.
Клінічныя даследаванні прымушаюць задумацца! 85% гэта шмат!
Аперацыя страўнікавага шунтавання налічвае больш чым 50-гадовую гісторыю. Пазітыўны ўплыў дадзенага тыпу метабалічнай хірургіі на працягу цукровага дыябету неаднаразова пацверджана шматлікімі клінічнымі даследаваннямі, у якіх вывучаліся аддаленыя вынікі аперацый. Было паказана, што поўнае вылячэнне дыябету адзначана ў 85% пацыентаў пасля страўнікавага шунтавання. Гэтыя пацыенты змаглі цалкам адмовіцца ад любой медыкаментознай тэрапіі. У пакінутых 2-15 % была адзначана істотная станоўчая дынаміка ў выглядзе зніжэння дазіровак процідыябетычных прэпаратаў. Вывучэнне аддаленых вынікаў паказала, што смяротнасць ад ускладненняў цукровага дыябету ў групе, дзе было выканана аператыўнае лячэнне, была на 92% ніжэй, чым у групе, дзе праводзілася кансерватыўнае лячэнне.
Клінічныя даследаванні, якія вывучалі ўплыў метабалічнай хірургіі на працягу дыябету 2 тыпу ў пацыентаў з нармальнай масай цела і наяўнасцю ўмеранага лішку масы цела (з ІМТ да 30). Гэтыя даследаванні цалкам прадублявалі пазітыўныя вынікі - 90% лячэння дыябету 2 тыпу ў гэтай катэгорыі пацыентаў і станоўчую дынаміку ў пакінутых 10 %.
Калі індэкс масы цела ў пацыента з дыябетам складае 35 і вышэй, аперацыя лічыцца безумоўна паказанай.
У той жа час, калі сітуацыя тычыцца пацыентаў з нармальнай альбо ўмеранай падвышанай масай цела, неабходная ацэнка рызык хірургіі і тых патэнцыйных пазітыўных эфектаў, якія можна атрымаць за кошт лячэння дыябету. Улічваючы той факт, што нават правядзенне добрай кансерватыўнай тэрапіі не з'яўляецца надзейнай прафілактыкай ускладненняў дыябету (дыябетычныя рэтынапатыя, нефрапатыя, нейрапатыя і ангіяпатыя з усім спектрам іх цяжкіх наступстваў) прымяненне метабалічнай хірургіі можа апынуцца перспектыўным метадам лячэння нават у гэтай групе пацыентаў з цукровым дыябетам 2 тыпу.
У цяперашні час лічыцца, што аперацыя паказана пацыенту з дыябетам 2 тыпу пры наяўнасці ІМТ менш 35, калі ў яго не ўдаецца дамагчыся кампенсацыі плыні захворвання пераральнымі лекавымі сродкамі, і прыходзіцца звяртацца да прызначэння інсуліну. Паколькі ў пацыента з цукровым дыябетам 2 тыпу вядучым механізмам хваробы з'яўляецца інсулінрэзістэнтнасць, а не дэфіцыт інсуліну, такое прызначэнне дадатковага экзагеннага інсуліну ўяўляецца асабліва вымушаным мерапрыемствам, ніяк не накіраваным на прычыну хваробы. З іншага боку, выкананне аперацыі прыводзіць да зняцця інсулінрэзістэнтнасці адначасова з нармалізацыяй ўзроўню глікеміі. Трэцяй групай паказанняў з'яўляецца шунціруючая аперацыя ў пацыентаў з цукровым дыябетам пры ІМТ 23-35, якія не атрымліваюць інсулін. Гэтая група пацыентаў у цяперашні час з'яўляецца даследчай групай. Існуюць пацыенты нармальнай ці крыху павышанай вагі, якія хочуць вырашыць праблему свайго дыябету радыкальна. Менавіта яны ўключаюцца ў такія даследаванні. Атрыманыя вынікі з'яўляюцца вельмі абнадзейлівымі - устойлівая клініка-лабараторная рэмісія дыябету ў гэтай групе дасягаецца ва ўсіх пацыентаў.